„Niewiele ponad miesiąc temu byłam na Westerplatte.
Razem z moimi przyjaciółmi spędziłam kilkanaście minut w ruinach, które zostały po koszarach polskiej Wojskowej Składnicy Tranzytowej… dotykaliśmy zrujnowanych schodów, wyglądaliśmy przez otwory po wyrwanych oknach, chodziliśmy po posadzce, po której chodzili żołnierze w pierwszych dniach września 1939 r. … Przenosiliśmy się w czasie.
Rozmawialiśmy o tym, że być może bali się…
byli głodni…
tęsknili za najbliższymi…
Zastanawialiśmy się, jak my postąpilibyśmy, gdybyśmy znaleźli się w takiej sytuacji…
Pomyśleliśmy, że…
Gdyby nie było ich wtedy tam… nie byłoby nas teraz tutaj…
Co można powiedzieć wszystkim tym, którzy walczyli na wszystkich frontach, kładąc na szali wolności Ojczyzny swoje życie? Którzy krwawili się w powstaniach? Którzy wiedzieli, że wolność nie jest dana raz na zawsze?
Co im powiedzieć? Jakim komplementem ich obdarować?
Mam przekonanie, że jedynym właściwym słowem jest: „Dziękuję!”
„Dziękuję!” - to najpiękniejsze słowa jakie można powiedzieć.
To najpiękniejszy komplement.”
Tymi słowami Pani Dyrektor Izabela Winiarska rozpoczęła uroczystą akademię z okazji 99. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę.
A zanim wszyscy włączyli się we wspólne, radosne śpiewanie pieśni patriotycznych wybrzmiały jeszcze fragmenty wiersza Ernesta Brylla „Pieśń kronika”
Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim uczniom, którzy zaangażowali się w przygotowanie akademii pod kierunkiem Pani Iwony Lisiak i Pana Jana Winiarskiego oraz Pani Katarzyny Robaszek-Purgał, Pani Agnieszki Cienkowskiej-Szady i Pana Hieronima Ciotuchy.
Rozmawialiśmy o tym, że być może bali się…
byli głodni…
tęsknili za najbliższymi…
Zastanawialiśmy się, jak my postąpilibyśmy, gdybyśmy znaleźli się w takiej sytuacji…
Pomyśleliśmy, że…
Gdyby nie było ich wtedy tam… nie byłoby nas teraz tutaj…
Co można powiedzieć wszystkim tym, którzy walczyli na wszystkich frontach, kładąc na szali wolności Ojczyzny swoje życie? Którzy krwawili się w powstaniach? Którzy wiedzieli, że wolność nie jest dana raz na zawsze?
Co im powiedzieć? Jakim komplementem ich obdarować?
Mam przekonanie, że jedynym właściwym słowem jest: „Dziękuję!”
„Dziękuję!” - to najpiękniejsze słowa jakie można powiedzieć.
To najpiękniejszy komplement.”
Tymi słowami Pani Dyrektor Izabela Winiarska rozpoczęła uroczystą akademię z okazji 99. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę.
A zanim wszyscy włączyli się we wspólne, radosne śpiewanie pieśni patriotycznych wybrzmiały jeszcze fragmenty wiersza Ernesta Brylla „Pieśń kronika”
Ta ziemia taka czysta, jakby umieciona skrzydłem aniołów.
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała, a zawsze dziecinna.
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią,
a prawo tak jest prawem, jak pola się złocą,
kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada.
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada,
że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca.
W dalekich ziemiach za to umierali moi ojcowie.
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę, co niepokalana.
Za to powietrze ze wszystkich mądrości najzdrowsze,
za ludzi zgodnych, mądrych i cierpliwych,
za najwierniejszych z wiernych, uczciwych z uczciwych.
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze.
W dalekich ziemiach za to umierali.
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała, a zawsze dziecinna.
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią,
a prawo tak jest prawem, jak pola się złocą,
kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada.
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada,
że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca.
W dalekich ziemiach za to umierali moi ojcowie.
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę, co niepokalana.
Za to powietrze ze wszystkich mądrości najzdrowsze,
za ludzi zgodnych, mądrych i cierpliwych,
za najwierniejszych z wiernych, uczciwych z uczciwych.
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze.
W dalekich ziemiach za to umierali.
Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim uczniom, którzy zaangażowali się w przygotowanie akademii pod kierunkiem Pani Iwony Lisiak i Pana Jana Winiarskiego oraz Pani Katarzyny Robaszek-Purgał, Pani Agnieszki Cienkowskiej-Szady i Pana Hieronima Ciotuchy.
Galeria artykułu
